W skład układu moczowego wchodzą:
- nerki,
- moczowody, których funkcją jest odprowadzanie moczu ostatecznego z miedniczek nerkowych do pęcherza moczowego. Zapobiegają również cofaniu się moczu z pęcherza.
- pęcherz moczowy, czyli miejsce „magazynowania” moczu,
- cewka moczowa, stanowiąca ostatni odcinek dróg wyprowadzających mocz na zewnątrz ciała. U mężczyzn ma długość ok. 20 cm, u kobiet ma około 3-4 cm. Jej ujście położone jest poniżej łechtaczki i powyżej przedsionka pochwy.
ZAKAŻENIE UKŁADU MOCZOWEGO – PRZYCZYNY
I to właśnie u nas drogie panie najłatwiej o infekcję układu moczowego, gdyż krótka cewka moczowa sprawia, że bakterie bez trudu przedostają się w głąb układu moczowego.
Dodatkowo infekcji układu moczowego u kobiet sprzyjają:
- anatomiczna budowa kobiety tzn. bliskość cewki moczowej, przedsionka pochwy i odbytu,
- zaburzenia odpływu moczu,
- nieprawidłowa higiena miejsc intymnych,
- aktywne życie seksualne bez zabezpieczeń,
- cewnikowanie pęcherza,
- ciąża,
- zaawansowany wiek kobiety,
- obecność nowotworów ginekologicznych położonych w obrębie miednicy,
- cukrzyca,
- bakteryjne zakażenie pochwy,
- czynniki genetyczne,
- zabiegi i powikłania pooperacyjne.
CO WYWOŁUJE ZAKAŻENIE DRÓG MOCZOWYCH – BAKTERIE W MOCZU
W prawie 90% przypadków przyczyną zakażenia układu moczowego jest najczęściej bakteria Escherichia coli (E. coli), nazywana pałeczką kałową, która przedostaje się z odbytu do ujścia cewki moczowej.
OBJAWY ZAPALENIA UKŁADU MOCZOWEGO
Infekcja układu moczowego zazwyczaj zaczyna się tak, że przy oddawaniu moczu odczuwasz niewielkie pieczenie. Następnie dochodzi silne parcie na pęcherz i co chwilę biegasz do toalety oddając dwie kropelki moczu.
A co jeszcze może być sygnałem rozwijającej się infekcji dróg moczowych:
- szczypanie i pieczenie, czasem również ból podczas oddawania moczu,
- trudne do pozbycia uczucie parcia na mocz,
- częstomocz,
- nagła potrzeba oddania moczu,
- oddawanie moczu w nocy,
- trudności w oddawaniu moczu,
- zmiana zapachu i/lub koloru moczu (np. przez obecność krwi),
- lekko podwyższona temperatura ciała,
- napięcie i ból w podbrzuszu.
Czasami może się jednak zdarzyć, że zakażenie nie daje objawów (bakteriuria bezobjawowa).
DIAGNOSTYKA ZAKAŻEŃ UKŁADU MOCZOWEGO – BADANIE LEKARSKIE
Jeśli odczuwasz jakiekolwiek dolegliwości ze strony układu moczowego udaj się do lekarza, gdyż nieleczona infekcja może rozszerzyć się i doprowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych. Z podstawowych metod określenia czy występuje infekcja lekarz może wykonać:
- badanie moczu, które wykrywa występowanie nieprawidłowości takich jak: bakterie, krwinki białe i czerwone, białko,
- posiew moczu, który pokazuje czy w badanym moczu są bakterie, jakiego gatunku oraz jak liczne. Określa się również wrażliwość bakterii na antybiotyki, dzięki czemu można wybrać odpowiednie leczenie.
Gdy lekarz podejrzewa obecność nieprawidłowości w układzie moczowym lub powikłań, może zlecić wykonanie badań obrazowych, takich jak:
- USG nerek i dróg moczowych,
- urografia,
- tomografia komputerowa.
ZAKAŻENIE UKŁADU MOCZOWEGO – LECZENIE
Jak zapewne wiesz, aby potwierdzić wystąpienie zakażenia dróg moczowych i rozpocząć odpowiednie leczenie, powinnaś udać się do lekarza.
Jednak praca, dom, brak czasu i masa obowiązków niejednokrotnie zmusza Cię do podjęcia próby wyleczenia się samemu z tej dolegliwości.
Co zatem możesz zrobić zanim udasz się do lekarza?
JAK LECZYĆ ZAPALENIE PĘCHERZA I INNE ZAKAŻENIA UKŁADU MOCZOWEGO?
Lek Furagina
Popularna furagina jest substancją przeciwbakteryjną, a jej działanie skierowane jest bezpośrednio w stronę bakterii powodujących zakażenie układu moczowego. Od pewnego czasu lek ten możliwy jest do kupienia bez recepty. Występuje pod kilkoma nazwami m.in.:
- NeoFuragina
- UroFuraginum
- DaFurag Max
- Furaginum (dostępna na receptę)
Są to leki działające przyczynowo, zwalczające większość bakterii wywołujących infekcje w obrębie dolnych dróg moczowych. Wykazują wysoką skuteczność wobec Escherichia Coli, czyli najczęstszej przyczyny zapalenia układu moczowego.
Furagina zwalcza większość bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych takich jak: Salmonella, Shigella, Paciorkowiec kałowy (Enterococcus faecalis) czyPrzecinkowiec cholery (Vibrio cholerae)
Wykazuje również aktywność wobec pierwotniaków np. Giardia lamblia.
Nie działa natomiast na pałeczki ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa) i odmieńca pospolitego (Proteus vulgaris).
Furaginę należy stosować przez 7- 8 dni, nawet jeśli objawy ustąpią wcześniej. Ewentualnie po 10-15 dniach można powtórzyć leczenie.
- wysokobiałkowe posiłki – białko zawarte w pożywieniu zwiększa wchłanianie furaginy, dlatego powinnaś przyjmować ją podczas takich posiłków,
- leki zawierające trójkrzemian magnezu o działaniu zobojętniającym sok żołądkowy zmniejszają wchłanianie furaginy, a co za tym idzie, jej przeciwbakteryjne działanie,
- witaminy z grupy B powodują zwiększenie wchłaniania furaginy,
- równoczesne stosowanie antybiotyków z grupy aminoglikozydów lub tetracyklin z furaginą spowoduje zwiększone jej wchłanianie,
- chloramfenikol zwiększy jej toksyczność.
ZAPALENIE UKŁADU MOCZOWEGO W CIĄŻY – JAK LECZYĆ?
W ciąży zakażenia układu moczowego mogą być przyczyną powikłań, takich jak przedwczesny poród czy mała masa urodzeniowa noworodka.
Furaginy nie należy stosować jednak w pierwszych trzech miesiącach ciąży ani u kobiet w donoszonej ciąży (od 38 tygodnia) i w okresie porodu. Należy także zachować szczególną ostrożność podczas stosowania w ostatnich trzech miesiącach ciąży, gdyż może ona spowodować u noworodka niedokrwistość hemolityczną. Nie powinnaś jej również stosować podczas karmienia.
Zobacz także:
Zapalenie pęcherza u dziecka – przyczyny, objawy
Grzybica pochwy – przyczyny, objawy, leczenie
Zaburzenia cyklu menstruacyjnego – poznaj przyczyny i objawy
CO, OPRÓCZ FURAGINY, MOŻNA STOSOWAĆ NA ZAPALENIE UKŁADU MOCZOWEGO?
Dodaj komentarz